Kilka słów o destylarni:
Region Campbeltown ma długą historie gorzelnictwa. Pierwsze pisemne wzmianki o tym że destylowano w tym przemytniczym miasteczku „wodę życia pochodzą z końca XVI wieku. Rodzina Mitchellów osiedliła się tu w roku 1660. Na początku XIX wieku miasto słynęło z produkcji whisky. Archibald Mitchell pod okiem teścia i wuja nauczył się sztuki destylacji. Tym zbudował podwaliny pod przyszłego Springbanka. Oczywiście destylacje prowadził nielegalny. Dopiero jego dzieci zalegalizowały działalność. Posiadał pięcioro dzieci: Hugha, Johna, Williama, Archibalda i Mary. I tak Archibalda junior otworzył w 1825 roku Rieclachan, a później dołączył do niego Hugh. John nabył Toberanrigh. mary zbudowała Drumore. William destylował w Glengyle. Springbank powstał oficjalnie w roku 1828 w miejsce gdzie Archibald senior destylował. Jakość destylatu okazała się świetna i w roku 1838 sam John Walker zakupił go 118 galonów. Rozwój destylarni i jakość oferowanych tu trunków spowodowała że w 1891 roku Campbeltown było miasto z najwyższym dochodem na osobę w całej Brytanii. Na początku XX wieku zmieniono podejście do tworzonych destylatów. Zaczęto używać węgla do opalania zamiast torfu co spowodowało że destylaty stały się tu znacznie łagodniejsze. Taki krok był spowodowany dwoma czynnikami: bliska dostępność złóż węgla i popularyzacja whisky z regiony Highland która była znacznie łagodniejsza. Wraz z popularności whisky z tego regionu spadła też jego jakość,co spowodowało że mniej więcej od lat 20 XX wieku większość blenderów odwróciła się proponowanych tu destylatów. To spowodowało że destylarnie zostały zamykane jedna po drugiej. I tak w 1925 sprzedano Glengyle, a w roku 1934 zamknięto Rieclachan. W tym momencie w całym okręgu zostały tylko dwie destylarnie: Springbank i Glen Scotia. W 1970 roku zabutelkowano 50-letniego Sprinbanka wydestylowanego w 1919 roku. (W roku 2013 butelka ta znalazła nabywcę za 50 000 funtów.) W 1970 roku wprowadzono markę Logrow. Jest to linia destylatów torfowych dwu i pół krotnie destylowanych. Następną linie/markę „Hazelburn” wprowadzono na rynek w 1997 roku. est to linia destylatów nie torfowych trzykrotnie krotnie destylowanych. W roku 2000 odkupiono z powrotem budynki Glengyle i po pracach renowacyjnych w 2004 roku zaczęto tu z powrotem destylować. Obecnie rodzina Mitchellów jest najstarsza rodziną prowadząca destylarnie. Obecnie u sterów jest piąta pokolenie Mitchellów. Oczywiście co najważniejsze cały proces produkcji whisky odbywa się na miejscu. Destylarnia posiada podłogę do obracania jęczmieniu, jak również butelkuje swoje trunki na miejscu.
Kilka słów o degustowany trunku:
Hazelburn to nietorfowy trzykrotnie destylowana whisky. Dojrzewa ona w beczkach po sherry i burbonie. Na butelce niema podanego oznaczenia wiekowego.
Nota smakowa:
WZROK: Złota
NOS: Słodka, miodowa, wanilia, ledwo wyczuwalna
SMAK: Słodka, delikatna, porzeczka, wanilia, cytrusy, orzechy
FINISH: Słodka, porzeczka, wanilia, cytrusy, orzechy, lekko pieprzna na koniec.
ABV: 46%
